- 23 april
- Sake-Jan Boonstra (Dwingeloo 35+3)
- Sake-Jan Boonstra
- 25 april
- Albert Wanningen
VV Dwingeloo in vogelvlucht
Nieuws
Afscheid hoofdtrainer
08 mei 2017
Afscheid Hoofdtrainer vv Dwingeloo …….met pijn in mijn hart
Lees het verhaal van Martin Koops, hoofdtrainer van vv Dwingeloo van 2014 tot 2017
Lees het verhaal van Martin Koops, hoofdtrainer van vv Dwingeloo van 2014 tot 2017
Het staat me nog bij als de dag van gisteren het gesprek wat ik met een afvaardiging van de club op een zaterdagmorgen had voor de functie van hoofdtrainer bij de vv Dwingeloo; plezierig , open , belangstellend en vooral realistisch; het klikte voor mijn gevoel van meet af aan; daar ik met nog meer clubs in gesprek was, was het op de terugweg voor mij helder en duidelijk ; als zij akkoord gingen zou ik zonder te aarzelen tekenen. Anderhalf uur later een belletje ; zij waren unaniem in hun besluitvorming en wilden graag met mij in zee ; dan hebben we een “deal” was mijn antwoord.
Als ik terugkijk op de afgelopen drie jaar kan ik zonder meer zeggen dat het een goed huwelijk is geweest ; naast de mooiste kantine van Nederland bleek het ook een club te zijn met warme mensen ; mensen met hart voor de club ; mensen die je het vertrouwen geven en je in alle rust laten werken met een eerste selectie, die alhoewel wat aan de krappe kant was over voldoende kwaliteit beschikte om “bovenin mee te doen”. De eerste kennismaking op het veld was met ca. 25 man die natuurlijk allemaal nieuwsgierig waren over het feit “wie de nieuwe hoofdtrainer nu wel was”; een aantal zaken heb ik op dat moment benoemd en die voor mij leidend zijn om met elkaar te gaan werken ; doe gewoon, wees eerlijk en accepteer keuzes van elkaar en van je coach en doe 100% je best. Om meteen alle namen te leren kennen moest iedereen zijn naam op de borst plakken, omdat ik het plezierig vindt meteen de namen te weten van de spelers. Het heeft even geduurd maar na een tijdje groeide bij de groep en de selectie het gevoel dat het wel goed zat; natuurlijk hebben we menig robbertje uitgevochten en links en rechts door geselecteerd; maar het uitgangspunt was dat de Ziekte van mij, de nederlaag voor ons kon betekenen. Stoeien met een manier van spelen, dingen uitproberen om te komen tot een succesvol , aantrekkelijk spelend elftal is niet van de ene op de andere dag gerealiseerd; maar we maakten stapjes en het collectief groeide en groeide; sommigen zagen een training als iets wat alleen voor talentlozen was en dus wisselde dat nog wel eens qua niveau en inzet. Vooral de in mijn ogen wat ongelukkige trainingsavond op vrijdag was mij een doorn in het oog en is dat ook altijd gebleven; in het begin wond ik me daar enorm over op ( heb ze ook wel eens het veld afgeschopt onder het mom ‘daar heb ik geen zin in’) , maar alles went zeggen ze en ook daar leerde ik mee omgaan( alhoewel wel met de nodige moeite). Het eerste jaar verliep qua eerste seizoenshelft heel aardig ; na de winterstop waren we het helemaal kwijt ( mede door de oefencampagne tegen veel hoger geklasseerde teams wat het vertrouwen niet ten goede kwam) ; teveel, vooral onnodige en domme gele kaarten ; maar toch nacompetitie; prima eerste wedstrijd uit tegen DTD ; maar thuis het karwei niet kunnen klaren.
Het tweede seizoen werd de selectie meer en meer uitgehold en was de start dramatisch ; 5 gespeeld en 1 punt ; vervolgens was de uitwedstrijd bij Oldemarkt ( 1-4-2-2-2) de ommekeer en regen we de zeges aanéén ( op een nederlaag bij Stanfries uit na); als we in de door de weekse wedstrijd tegen Trinitas compleet waren geweest ( misten nu 5 basisspelers en deden er diverse talentvolle A 1 spelers mee) hadden we zonder meer nacompetitie gespeeld en ik durf wel te zeggen dat we die ook hadden gewonnen. De krappe selectie hield zich prima staande, alleen was het lastig dit te vertalen naar “echte” tactische trainingen; het was voortdurend uitkijken met de fysieke belasting van de groep; maar petje af voor de groep van ca. 13-14 spelers. Meer en meer dienden zich talentvolle A – spelers aan, die er aan mochten ruiken en door de groep warm omhelst werden. Helaas maakte het tweede wederom een lastig seizoen door.
Aan de start van het afgelopen seizoen werd besloten om nagenoeg het gehele A 1 over te halen naar de senioren; de beteren stroomden de eerste selectie in en het overige deel moest “ rijpen en zich door ontwikkelen” in het tweede. Helaas kunnen we stellen dat met name dit laatste zeer ongelukkig is verlopen. Meerdere oorzaken waren hier debet aan. Het afgelopen seizoen gestart met 13-14 spelers en 2 keepers; Brrrr weer zo krap ; maar we leerden er goed mee om te gaan en met steun van een aantal zeer jeugdige A spelers ( 16-17 jaar) en wat B’ ers werd het een seizoen waarin we “lelijk speelden” maar met name de hoger geklasseerde teams pijn konden doen; voor mijzelf persoonlijk was de laatste fase een drama; door een kwaadaardig gezwel achter mijn hiel/hak was ik op een gegeven moment niet meer in staat om op het veld te staan; Albert Elken en Gert Slomp hebben in deze fase de honneurs waargenomen en daar ben ik ze enorm dankbaar voor; gelukkig hield Albert Nijstad mij voortdurend ieder weekeinde middels de app op de hoogte van het wedstrijdverloop; ook het bestuur wil ik hierin zeker betrekken daar ze vanaf het begin mij hierin gesteund en geholpen hebben ( dat zal ik niet gauw weer vergeten)We eindigen dit seizoen denk ik op de plaats waar we horen en met 41 punten en nog één wedstrijd te gaan kunnen we spreken van een topprestatie door deze geweldige groep jongens. Gisteren de laatste thuiswedstrijd, 2-0 winst tegen Ruinen en een passend afscheid, georganiseerd door de supportersvereniging vv Dwingeloo, van mensen waar ik de afgelopen periode heel plezierig en nauw mee heb samen gewerkt ; leider GJ van Tongeren stopt omdat ie te fanatiek hiervoor is zegt ie en zich gaat werpen op het trainen van de selectie O 17; ik had geen omkijken naar allerhande zaken en we hadden veelvuldig contact over alles en nog wat ; dank GJ. Verzorger René, die ieder moment van de dag klaarstond om zijn jongens te behandelen en te verzorgen, nuchter in zijn oordeel en vakman op zijn gebied. René gaat zich meer kwijten aan de revalidatie van zijn vrouw Marga ; een dankbaar, maar geduldig proces. Dank René en veel sterkte en succes gewenst. Gert Slomp die de afgelopen drie maanden met de groep gewerkt heeft en dat in mijn ogen en dat van de groep geweldig gedaan heeft; dank Gert. Albert Elken die de maand januari en een deel van februari , ondanks een Master die hij volgt en een zeer drukke baan als schoolhoofd, de groep getraind en gecoacht heeft; dank Albert.
Afscheid van de groep zal ik binnenkort nemen; er staat nog een uitje richting Egmond op het programma en bovendien moeten de Winterpeen prijsjes nog uitgereikt worden; dat gaat helemaal goedkomen. Maar het zal dit seizoen ook niet de laatste keer zijn dat ik naar Dwingeloo kom; wil graag nog een aantal mensen bedanken en vooral de hand schudden voor de fijne jaren die ik bij de club heb meegemaakt; prikken we nog even een datum voor lijkt me ( op dit moment wat lastig daar ik qua vervoer wat afhankelijk ben van anderen) maar ook dat gaat helemaal goedkomen.
Vv Dwingeloo bedankt !!
MvG, Martin Koops
Als ik terugkijk op de afgelopen drie jaar kan ik zonder meer zeggen dat het een goed huwelijk is geweest ; naast de mooiste kantine van Nederland bleek het ook een club te zijn met warme mensen ; mensen met hart voor de club ; mensen die je het vertrouwen geven en je in alle rust laten werken met een eerste selectie, die alhoewel wat aan de krappe kant was over voldoende kwaliteit beschikte om “bovenin mee te doen”. De eerste kennismaking op het veld was met ca. 25 man die natuurlijk allemaal nieuwsgierig waren over het feit “wie de nieuwe hoofdtrainer nu wel was”; een aantal zaken heb ik op dat moment benoemd en die voor mij leidend zijn om met elkaar te gaan werken ; doe gewoon, wees eerlijk en accepteer keuzes van elkaar en van je coach en doe 100% je best. Om meteen alle namen te leren kennen moest iedereen zijn naam op de borst plakken, omdat ik het plezierig vindt meteen de namen te weten van de spelers. Het heeft even geduurd maar na een tijdje groeide bij de groep en de selectie het gevoel dat het wel goed zat; natuurlijk hebben we menig robbertje uitgevochten en links en rechts door geselecteerd; maar het uitgangspunt was dat de Ziekte van mij, de nederlaag voor ons kon betekenen. Stoeien met een manier van spelen, dingen uitproberen om te komen tot een succesvol , aantrekkelijk spelend elftal is niet van de ene op de andere dag gerealiseerd; maar we maakten stapjes en het collectief groeide en groeide; sommigen zagen een training als iets wat alleen voor talentlozen was en dus wisselde dat nog wel eens qua niveau en inzet. Vooral de in mijn ogen wat ongelukkige trainingsavond op vrijdag was mij een doorn in het oog en is dat ook altijd gebleven; in het begin wond ik me daar enorm over op ( heb ze ook wel eens het veld afgeschopt onder het mom ‘daar heb ik geen zin in’) , maar alles went zeggen ze en ook daar leerde ik mee omgaan( alhoewel wel met de nodige moeite). Het eerste jaar verliep qua eerste seizoenshelft heel aardig ; na de winterstop waren we het helemaal kwijt ( mede door de oefencampagne tegen veel hoger geklasseerde teams wat het vertrouwen niet ten goede kwam) ; teveel, vooral onnodige en domme gele kaarten ; maar toch nacompetitie; prima eerste wedstrijd uit tegen DTD ; maar thuis het karwei niet kunnen klaren.
Het tweede seizoen werd de selectie meer en meer uitgehold en was de start dramatisch ; 5 gespeeld en 1 punt ; vervolgens was de uitwedstrijd bij Oldemarkt ( 1-4-2-2-2) de ommekeer en regen we de zeges aanéén ( op een nederlaag bij Stanfries uit na); als we in de door de weekse wedstrijd tegen Trinitas compleet waren geweest ( misten nu 5 basisspelers en deden er diverse talentvolle A 1 spelers mee) hadden we zonder meer nacompetitie gespeeld en ik durf wel te zeggen dat we die ook hadden gewonnen. De krappe selectie hield zich prima staande, alleen was het lastig dit te vertalen naar “echte” tactische trainingen; het was voortdurend uitkijken met de fysieke belasting van de groep; maar petje af voor de groep van ca. 13-14 spelers. Meer en meer dienden zich talentvolle A – spelers aan, die er aan mochten ruiken en door de groep warm omhelst werden. Helaas maakte het tweede wederom een lastig seizoen door.
Aan de start van het afgelopen seizoen werd besloten om nagenoeg het gehele A 1 over te halen naar de senioren; de beteren stroomden de eerste selectie in en het overige deel moest “ rijpen en zich door ontwikkelen” in het tweede. Helaas kunnen we stellen dat met name dit laatste zeer ongelukkig is verlopen. Meerdere oorzaken waren hier debet aan. Het afgelopen seizoen gestart met 13-14 spelers en 2 keepers; Brrrr weer zo krap ; maar we leerden er goed mee om te gaan en met steun van een aantal zeer jeugdige A spelers ( 16-17 jaar) en wat B’ ers werd het een seizoen waarin we “lelijk speelden” maar met name de hoger geklasseerde teams pijn konden doen; voor mijzelf persoonlijk was de laatste fase een drama; door een kwaadaardig gezwel achter mijn hiel/hak was ik op een gegeven moment niet meer in staat om op het veld te staan; Albert Elken en Gert Slomp hebben in deze fase de honneurs waargenomen en daar ben ik ze enorm dankbaar voor; gelukkig hield Albert Nijstad mij voortdurend ieder weekeinde middels de app op de hoogte van het wedstrijdverloop; ook het bestuur wil ik hierin zeker betrekken daar ze vanaf het begin mij hierin gesteund en geholpen hebben ( dat zal ik niet gauw weer vergeten)We eindigen dit seizoen denk ik op de plaats waar we horen en met 41 punten en nog één wedstrijd te gaan kunnen we spreken van een topprestatie door deze geweldige groep jongens. Gisteren de laatste thuiswedstrijd, 2-0 winst tegen Ruinen en een passend afscheid, georganiseerd door de supportersvereniging vv Dwingeloo, van mensen waar ik de afgelopen periode heel plezierig en nauw mee heb samen gewerkt ; leider GJ van Tongeren stopt omdat ie te fanatiek hiervoor is zegt ie en zich gaat werpen op het trainen van de selectie O 17; ik had geen omkijken naar allerhande zaken en we hadden veelvuldig contact over alles en nog wat ; dank GJ. Verzorger René, die ieder moment van de dag klaarstond om zijn jongens te behandelen en te verzorgen, nuchter in zijn oordeel en vakman op zijn gebied. René gaat zich meer kwijten aan de revalidatie van zijn vrouw Marga ; een dankbaar, maar geduldig proces. Dank René en veel sterkte en succes gewenst. Gert Slomp die de afgelopen drie maanden met de groep gewerkt heeft en dat in mijn ogen en dat van de groep geweldig gedaan heeft; dank Gert. Albert Elken die de maand januari en een deel van februari , ondanks een Master die hij volgt en een zeer drukke baan als schoolhoofd, de groep getraind en gecoacht heeft; dank Albert.
Afscheid van de groep zal ik binnenkort nemen; er staat nog een uitje richting Egmond op het programma en bovendien moeten de Winterpeen prijsjes nog uitgereikt worden; dat gaat helemaal goedkomen. Maar het zal dit seizoen ook niet de laatste keer zijn dat ik naar Dwingeloo kom; wil graag nog een aantal mensen bedanken en vooral de hand schudden voor de fijne jaren die ik bij de club heb meegemaakt; prikken we nog even een datum voor lijkt me ( op dit moment wat lastig daar ik qua vervoer wat afhankelijk ben van anderen) maar ook dat gaat helemaal goedkomen.
Vv Dwingeloo bedankt !!
MvG, Martin Koops
Nieuwsbrief april 2024
13 april 2024
Beste leden,
Wij zijn nu halverwege de tweede seizoenshelft. In de derde fase zijn enkele van onze jeugdteams weer kampioen…
Meer >
